Matthias Brodowy: Nesufiĉa (Unzulänglich)

Terure tremantaj nebultrempoj Eliĝas kvazaŭ putrokreaĵoj El la arbarmusko Kaj ventas vante Kvazaŭ vaporo Kontraŭ la velkan vaganton. Olda kverko Akompanas plore plende La seneman sonadon De malmole muĝanta mortosonorilo Kies sola tono minora De l' vivo krepuskon devigas. JEN! Soleca korvo Sin svingas kriaĉe kriĉante Kontraŭ la palan profundon de l' apokalipso. Diablece diboĉa pensaro Trotas triste truen. Ho, morna, malluma arbaro Kiu de la nokto nigrecon Proprigis al vi, Prenu min! Tiru min en la muĝan malalton De l' amika mizero! Petege turniĝas rigardo mia Lupece Al la nubokovrita luno. Kaj unu lasta demando cirkulas Tra mia kaduka trabaĵo: KIAL‽

Schaurig schaudernde Nebelschwaden Entsteigen Modergestalten gleich Dem Waldesmoos Und wehen wirrend Wie Weihrauch Dem welken Wanderer entgegen. Eine alte Eiche Begleitet klagend knarrend Das lustlose Läuten Einer tönernd tönenden Totenglocke Deren einsamer Ton in moll Des Lebens Dämmerung erzwingt. DA! Ein einsamer Rabe Schwingt sich kreischend krähend Dem fahlen Abgrund der Apokalypse entgegen. Schweflig schwelgende Gedanken Traben trübend talwärts. Oh, düsterer, dunkler Wald Der du der Nacht Schwärze Dir zu eigen machtest, Nimm mich! Zieh mich in die tosende Tiefe Der trauten Tristesse! Flehend schweift mein Blick Wolfesgleich Dem wolkenverhangenen Monde zu. Und eine letzte Frage kreist Durch mein morsches Gebälk: WARUM‽